-آيا عمر جاودانه و آب حيات و اين كه حضرت خضر از آب حيات نوشيد و عمر جاودانه يافت درست است؟

(0)
-چه كسي در آخرت بهره مند وبي بهره مي باشدچرا؟(0)
-چرا ما نمي توانيم شناخت دقيق و كاملي از عالم , آخرت داشته باشيم ؟(0)
-با تامل و دقت در انسان و طبيعت روشن مي شود كه انسان همواره در پي دفع ضرر ازخود و جلب منافع است و از اين طريق حيات خود را حفظ كرده , به بقا ادامه مي دهد . امـا از آنـجـا كه دفع ضرر و جلب منفعت في حد نفسه نمي تواند انسان رابرانگيزد و به عمل وادار سـازد خـداوند اعمال را همراه با لذت يا رنج قرار داده است و انسان در پي لذت برمي آيد و مثلا با خـوردن و آشاميدن و زناشويي كردن لذت مي برد و از اين طريق در حقيقت حيات و بقاي خود را ادامه مي دهد . امـا اگـر فـرض كـنيم انسان نه دچار ضعف و بيماري شود و نه نابود گردد , كما اينكه در جهان آخـرت چنين است ديگر لذت ها فايده اي براي او ندارند , زيرا لذت ها در دنيا براي اين بودكه انسان تشويق به عمل شود تا به بقاي خود ادامه دهد . بنابراين چرا خداوندهمواره انسان را به لذت هاي گوناگون جهان آخرت وعده مي دهد در حاليكه اين لذت هادر آنجا فايده اي ندارند ؟(0)
-چـگـونه ممكن است امر جاويداني كه ابتداي آن روز قيامت است كه در آن آسمان و زمين از ميان مي روند , به بقاي آسمان و زمين مقيد شود ؟(0)
-چرا عدم ايمان به آخرت , موجب عذاب ابدي مي شود ؟(0)
-آيا انسان ها در آخرت هم مثل اين دنيا از اختيار برخوردارند؟(0)
-آخرين مرحله كمال انسان در آخرت چيست ؟(0)
-عقب ماندگان ذهني و كودكان در آخرت در چه حالي هستند؟(0)
-آيا در جهان آخرت با همين تركيب حاضر مي شويم ؟(0)
-آيا عمر جاودانه و آب حيات و اين كه حضرت خضر از آب حيات نوشيد و عمر جاودانه يافت درست است؟

(0)
-چه كسي در آخرت بهره مند وبي بهره مي باشدچرا؟(0)
-چرا ما نمي توانيم شناخت دقيق و كاملي از عالم , آخرت داشته باشيم ؟(0)
-با تامل و دقت در انسان و طبيعت روشن مي شود كه انسان همواره در پي دفع ضرر ازخود و جلب منافع است و از اين طريق حيات خود را حفظ كرده , به بقا ادامه مي دهد . امـا از آنـجـا كه دفع ضرر و جلب منفعت في حد نفسه نمي تواند انسان رابرانگيزد و به عمل وادار سـازد خـداوند اعمال را همراه با لذت يا رنج قرار داده است و انسان در پي لذت برمي آيد و مثلا با خـوردن و آشاميدن و زناشويي كردن لذت مي برد و از اين طريق در حقيقت حيات و بقاي خود را ادامه مي دهد . امـا اگـر فـرض كـنيم انسان نه دچار ضعف و بيماري شود و نه نابود گردد , كما اينكه در جهان آخـرت چنين است ديگر لذت ها فايده اي براي او ندارند , زيرا لذت ها در دنيا براي اين بودكه انسان تشويق به عمل شود تا به بقاي خود ادامه دهد . بنابراين چرا خداوندهمواره انسان را به لذت هاي گوناگون جهان آخرت وعده مي دهد در حاليكه اين لذت هادر آنجا فايده اي ندارند ؟(0)
-چـگـونه ممكن است امر جاويداني كه ابتداي آن روز قيامت است كه در آن آسمان و زمين از ميان مي روند , به بقاي آسمان و زمين مقيد شود ؟(0)
-چرا عدم ايمان به آخرت , موجب عذاب ابدي مي شود ؟(0)
-آيا انسان ها در آخرت هم مثل اين دنيا از اختيار برخوردارند؟(0)
-آخرين مرحله كمال انسان در آخرت چيست ؟(0)
-عقب ماندگان ذهني و كودكان در آخرت در چه حالي هستند؟(0)
-آيا در جهان آخرت با همين تركيب حاضر مي شويم ؟(0)

مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.

  کد مطلب:36487 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:23

بر اساس تعاليم ديني و احاديث آيا نحوست ايّام صحّت دارد؟ اگر صحّت دارد، در چه سورههايي است؟ آيا آيه و رواياتي درباره آن هست، آيا اين مطلب تا كنون به اثبات علمي رسيده است؟

در قرآن كريم در دو مورد اشاره به نحوست ايام شده است. در سوره فصّلت ميفرمايد: مانند بادي سخت و سرد در روزهاي شومي را بر آنها (قوم عاد) مسلّط ساختيم.(1) و ديگري در سوره قمر فرمود: مانند باد وحشتناك و سردي را در يك روز شوم بر آنها (قوم عاد) فرستاديم.(2)

بعضي از مفسران با توجه به اين دو آيه معتقدند روزهاي نحسي داريم، ولي برخي ديگر ايام نحسات را به روزهاي پر گرد و غبار تفسير كردهاند، نه اين كه روز نحسي داشته باشيم، و برخي معتقدند مراد از روزهاي نحس اين است كه در اين روزها حوادث نامطلوبي اتفاق افتاده، نه اين كه خود روز نحس باشد و تأثير بد داشته باشد و هميشه چنين باشد. در روايات اسلامي به احاديث زيادي در زمينه سعد و نحس ايام برخورد ميكنيم.

شهيد مطهري درباره مفاد اين روايات ميگويد: در زمينه نحوست ايام يك سلسله روايات داريم كه در تفسير الميزان در ذيل آيه في ايام نحسات سوره فصّلت ذكر شده است. از مجموع رواياتي كه از اهلبيتاطهار(ع) رسيده، اين مطلب استنباط ميشود كه اين امور يا اساساً اثر ندارد، يا اگر اثر دارد، توكّل به خدا و توسّل به پيغمبر و اهل بيت اثر اينها را از بين ميبرد. بنابراين مسلمان شيعه واقعي در عمل به اين امور (نحس بودن بعضي روزها) اعتنا نميكند. اگر ميخواهد به مسافرت برود، صدقه بدهد، به خدا توكّل كند، به اولياي خدا توسّل بجويد و به هيچ يك از اين امور اعتنا نكند. امامان معصوم(ع) همين گونه رفتار ميكردند و به مسئله نحس بودن توجه نمينمودند. وقتي علي(ع) تصميم گرفت به جنگ خوارج برود، يكي از منجّمان پيش حضرت آمد و گفت: من متخصص شناختن سعد و نحس ايام هستم. اگر شما الآن حركت كنيد، قطعاً شكست ميخوريد و اكثر اصحاب كشته ميشوند. حضرت فرمود: هر كس تو را تصديق كند پيغمبر را تكذيب كرده است. به نام خدا حركت كنيد. علي رغم نظر اين شخص همين الآن حركت ميكنيم و ميرويم. حركت كردند و رفتند و در هيچ جنگي علي(ع) به اندازه اين جنگ فاتح نشد. يكي از اصحاب امام صادق(ع) كه طبق نحوست ايام عمل ميكرد، آخر خسته شد. آمد خدمت حضرت. امام(ع) فرمود: تو از اصحاب مني و به اين چيزها عمل ميكني؟! همين الآن برو منزل و تمام كتاب هايي را كه در اين زمينه داري، آتش بزن. ديگر نبينم كه حتي به يك كلمه از اين حرفها عمل كردهايد.(3)

پي نوشتها:

1. فصّلت (41) آيه 16.

2. قمر (54) آيه 19.

3. مرتضي مطهري، مجموعه آثار، ج 16، ص 71 تا 73؛ تفسير نمونه، ج 20، ص 240 و ج 23، ص 41.

مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.